เมื่อไหร่จะรู้จักกันหมดรัก หลี่ไป่ "สามห้าเจ็ดคำ"คริสต์มาสมาเพียงปีละครั้ง แต่ทุกครั้

เมื่อไหร่จะรู้จักกันหมดรัก หลี่ไป่ "สามห้าเจ็ดคำ"

คริสต์มาสมาเพียงปีละครั้ง แต่ทุกครั้งที่มา คริสต์มาสจะนำมาซึ่งความสุข

ฉันชอบฝนเพราะตอนนั้นฉันร้องไห้ไม่ยอมให้รู้

เอเชียนบุ๊คกี้ดอทคอมไม่ใช่อดีตที่เจ็บปวด มันคือความทรงจำ ย้อนอดีตความรู้สึกก็เหมือนนาฬิกาทราย สุดท้าย ที่กุมมือก็เหลือเพียงสายลมและหยาดน้ำตาที่เหือดแห้งไปตามสายลม เฉพาะคนที่รักอย่างสุดซึ้งเท่านั้นที่จะทำให้คุณหัวเราะได้หวานที่สุด แต่ยังทำให้คุณเจ็บปวดที่สุด แม้ว่าความทรงจำจะเศร้าและสวยงาม แต่ควรเก็บความงดงามนี้ไว้ในใจฉันตลอดไป อย่างน้อย ฉันก็ยังมีเหตุผลที่จะยิ้มได้

ครั้งหนึ่ง ฉันอยากจะแบ่งปันความลับทั้งหมดของฉันกับคุณ แต่ตอนนี้ เธอคือความลับของฉัน

เอเชียนบุ๊คกี้ดอทคอมฉันคือก้อนเมฆ เฝ้ารอลมที่พัดไปทางใต้ ล่องลอยไปหางโจว ที่ๆมีคนที่ฉันห่วงใย - Xiaodie ฉันขอเปลี่ยนเป็นหยาดฝน แล้วตกลงไปในกระถางดอกไม้ของเธอ เพื่อหล่อเลี้ยงดอกกุหลาบที่กำลังผลิบาน เมื่อดอกไม้บาน เมื่อท่านมีความสุขที่ได้เห็นความงามและความงามของดอกไม้ คุณรู้ไหมว่าฉันซึ่งเคยเป็นเมฆ ตอนนี้ถูกละลายเป็นโมเลกุลของน้ำเล็กๆ ในดอกไม้ และฉันกำลังมองดูใบหน้าที่ใจดีของคุณอย่างเสน่หา

บางทีคุณอาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้น แต่คุณต้องเป็นคนที่เข้าใจฉันดีที่สุด ความเข้าใจคือความเชื่อมโยงระหว่างใจ คือการพึ่งพาอาศัยกันของจิตวิญญาณและจิตวิญญาณ ความเข้าใจคือดอกไม้ที่สวยงามที่สุดที่ผลิบานในหัวใจของคนสองคนที่รักกัน บางครั้งความเข้าใจก็สำคัญกว่าความรัก เพราะพวกเขาเข้าใจ พวกเขาเข้าใจ เพราะพวกเขาหวงแหนกัน พวกเขาจึงยอมทน ความรักไม่ใช่การไม่ทะเลาะวิวาทกัน ไม่ใช่การทะเลาะวิวาทกัน หากแต่เป็นการสามารถอยู่ด้วยกันได้หลังจากทะเลาะกัน ความรักไม่ใช่การไม่ทะเลาะวิวาทกัน ยังไม่เลิกราการทะเลาะวิวาทกัน ส่วนหนึ่งของความเข้าใจ ความสุขเพียงใด ส่วนหนึ่งของเพื่อน ความอบอุ่น ความรักที่เงียบงัน พันครั้ง ความรักเงียบสงัด เงียบสงบ และสนุกสนาน ที่ที่มีเธอคือทัศนียภาพที่งดงามที่สุดในชีวิต